Zakrzepica leczenie

Rozpoznanie zakrzepicy jest zadaniem trudnym, bo bardzo często przebiega ona bezobjawowo. Niemniej jednak istnieje kilka skutecznych badań, które na to pozwalają. Diagnostyka zakrzepicy obejmuje zarówno ultrasonografię, jak i testy krwi oraz badania genetyczne na obecność wybranych mutacji.

Badania genetyczne na zakrzepicę

Trombofilia wrodzona jest jednym z poważniejszych czynników zakrzepicy. Do jej rozwoju dochodzi w momencie, gdy w określonych genach pacjenta powstanie zmiana (mutacja). Badanie genetyczne w kierunku trombofilii wrodzonej obejmuje zwykle 6 różnych genów:

• czynnik V Leiden podwyższa ryzyko wystąpienia zakrzepicy żylnej, tętniczej, zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu oraz przyczynia się do tzw. poronień nawykowych
• mutacja genu protrombiny (G20210A) – zwiększa niebez¬pieczeństwo rozwoju chorób układu krążenia, może utrudnić utrzymanie ciąży
• wariant C677T i A1298C genu MTHFR – wpływa na rozwój chorób sercowo-naczyniowych, w tym zakrzepicy, udaru, choroby niedokrwiennej serca, zwiększa też ryzyko poronienia i wystąpienia wady cewy nerwowej u potomostwa
• czynnik PAI-1 / SERPINE 1 — ma niekorzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy
• czynnik V R2 – sprzyja powstaniu zakrzepicy

Inne badania stosowane w diagnostyce zakrzepicy

Jednym z ważniejszych badań stosowanych w diagnostyce chorób układu krążenia, w tym zakrzepicy, jest tzw. USG Dopplerowskie. Służy ono do oceny przepływu krwi w żyłach i tętnicach pacjenta.

Innym badaniem pozwalającym rozpoznać zakrzepicę jest tzw. flebografia kontrastowa. Polega ona na tym, że do żyły pacjenta wstrzykiwany jest specjalny kontrast, dzięki czemu staje się ona dobrze widoczna na zdjęciu rentgenowskim.

Potwierdzić zakrzepicę można również przy pomocy rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej.

Do prawidłowego zdiagnozowania zakrzepicy niezbędne mogą okazać się badania krwi. Szczególnie ważne będą w tym przypadku wszelkie parametry krzepnięcia, a więc liczba płytek krwi, poziom fibrynogenu we krwi i czas krzepnięcia (czas trombinowy i protrombinowy oraz APTT). Równie istotnym, zwłaszcza przy zatorowości płucnej, jest pomiar stężenia D-dimerów we krwi. D-dimery to produkty powstałe podczas wieloetapowego procesu krzepnięcia. Gdy ich poziom jest zbyt wysoki, oznacza to, że w żyłach pacjenta najprawdopodobniej wytworzył się zakrzep.

Kiedy warto wykonać badania na zakrzepicę?

Badania na zakrzepicę powinny wykonać wszystkie osoby, które mogą znajdować się w grupie ryzyka rozwoju zakrzepicą, a więc np. osoby otyłe, nałogowi palacze, osoby nieprzepadające za wysiłkiem fizycznym lub mające typowo siedzący/ stojący tryb życia. Badania na zakrzepicę powinny również wykonać osoby, które zaobserwowały u siebie objawy charakterystyczne dla tej choroby, czyli m.in. ból nóg od kolan w dół oraz ich zaczerwienienie lub obrzęk.